We moeten even praten!

Voor ons vrouwen is het een onderwerp waar je eigenlijk gewoon niet over wilt praten, zelfs niet met je besties, maar toch is dit fenomeen onvermijdelijk, de overgang. Alle vrouwen krijgen er uiteindelijk in meer of mindere mate mee te maken en het is HET teken dat je ouder wordt, maar waarom is het dan zo’n moeilijk onderwerp?

Definitief

Als je begin 20 bent dan word je echt niet blij van je menstruatie, was het niet gisteren dat je net ongesteld was? Als je de 30 gepasseerd bent, dan ben je te druk met je kids of werk om ook maar een moment bij dit maandelijkse ongemak stil te staan. Maar als je eenmaal 40+ bent zoals wij, dan is iedere menstruatie een teken van jeugdigheid, een teken van je lichaam dat het allemaal nog wel meevalt, dat je nog niet bent afgeschreven en dat de wereld nog aan je voeten ligt. Of in ieder geval ervaar ik dat zo. Ik weet natuurlijk niet wat er gebeurt als dit uiteindelijk verandert, misschien voelt het wel als een bevrijding als je er eenmaal doorheen bent, maar is het dan zo DEFINITIEF.

Tijgerstrepen

Overigens wil dit niet zeggen dat dingen niet veranderen, want ik merk echt wel dat mijn hormoonhuishouding aan het veranderen is. Op één of andere manier pas ik met hetzelfde gewicht minder goed in mijn broeken en dus zit mijn favo jeans ineens wel erg strak. Ook mijn huid verandert, niet dat dit eerder veel soeps was. Er is mij serieus een keer aan het zwembad gevraagd wat dat allemaal op mijn buik was, toen moest ik met een rood hoofd aan een 10 jarige jongen uitleggen dat dit soms gebeurt als je baby heel hard groeit en jouw buik niet hard genoeg mee groeit. En laten we het dan meteen even hebben over die mensen die zeggen dat je deze tijgerstrepen verdiend hebt, dat je deze strepen met trots moet dragen, nou ik walg er van. Ik zou er alles voor over hebben om mijn strepen te omarmen als iets positiefs en te zien als een beloning, maar ik kan het gewoon niet. En nu ik wat ouder word, lijkt de striae er wel voor te zorgen dat de zwaartekracht nog harder inhakt op de gedeelten van je lichaam waar je sowieso een ingewikkelde relatie mee hebt. Maar goed we dwalen af.

Help

Maar wat staat ons dan nog te wachten? Ik kan mij de opvliegers van mijn moeder nog goed herinneren, maar eigenlijk heb ik haar nooit gevraagd wat er nog meer verandert. Het was niet dat het onderwerp bij ons thuis onbespreekbaar was, niets was namelijk onbespreekbaar, maar we hebben het er nooit over gehad. Met de week van de overgang in het vizier heb ik wat dingen opgezocht op internet, veel vrouwen tussen de 40 en de 45 krijgen de eerste symptomen van de overgang. Natuurlijk zoals dat gaat bij dit soort dingen begint het met een aantal subtiele ongemakken zoals stemmingswisselingen, slecht slapen, pijn in de spieren en gewrichten. Aldus het internet en dat is nu juist het ding, als ik dit zo lees kan het zomaar zijn dat ik met mijn 41 dus al de vooraankondigingen van de overgang ervaar, HELP.

Lets talk about ..

Tja, nu vraag ik me dan af of het dan echt zo’n taboe is waar we het liever niet over hebben. Want hoe vaak heb ik aan de keukentafel tijdens een wijnsessie al niet even lekker lopen bitchen over manlief omdat hij zo irritant was (of lag dat misschien toch een beetje aan mij?) En van de week hebben Mas en ik allebei nog een nacht wakker gelegen van … ja waarvan eigenlijk? We hebben afgesproken dat we volgende keer met elkaar gaan bellen en dan een nachtwijntje gaan doen om weer lekker in slaap te vallen 😉 Talloze keren heb ik lopen klagen omdat het hardlopen het laatste jaar niet gaat zoals ik dat zo graag zou willen, het lijkt wel gisteren dat ik met gemak een halve marathon liep. Om maar te zwijgen over de onderzoeken die we gedaan hebben naar de beste remedie tegen die vervelende krampen aan je benen als je ’s nachts in bed ligt en de recepten die we hebben uitgewisseld voor een betere stoelgang (uhhh daar is hij weer), overigens zijn wij het erover eens dat een stuk of 5 gin tonics het beste werkt.

Taboe doorbreken

Zonder dat we het door hebben gehad, lijkt het er op dat wij de taboe hebben doorbroken. Want ondanks dat we het beestje niet bij het naampje noemen, want accepteren dat we ouder worden en misschien toch richting die overgang gaan is nog even een brug te ver, praten wij wel over alle ongemakken die misschien wel of misschien niet iets te maken hebben met de menopauze. Al is er soms wel een wijntje of twee nodig om over je gêne heen te stappen om over let’s say obstipatie of aambeien te praten.

Na het schrijven van deze blog en het laten lezen (lees: controleren) ervan, heb ik meerdere malen de vraag gekregen wat de overgang met wijn te maken heeft. Het antwoord daarop is, eigenlijk helemaal niets. Maar de week van de overgang is in het leven geroepen om de taboe rondom dit onderwerp te doorbreken en aangezien een groot deel van onze volgers tussen de 35 en 55 jaar oud is, is dit wel een onderwerp die dicht bij ons staat en in mijn ogen alles te maken heeft met vriendschap. Want zeg nu zelf sommige dingen worden makkelijker bespreekbaar onder het genot van een wijntje en ik hoop dat jullie net zulke goede vriendinnen hebben waarbij geen onderwerp onbesproken blijft.